20.1.10

Mandallı İdealist 2

Amaçlara göre yönetim. İşletme Yöneticiliği sayfa yüzaltmışiki.

Amaç kusacak kadar amaç kavramıyla doluydu. İçindeki amaçların tümünü kusabilirdi çünkü hiçbirini taş kafasına monte edememişti. Boylu boyunca uzanmak, amaçlarını yastığa döşemek istiyordu gece boyunca. Üretim kusmak istiyordu. Ter bezlerinden demir talaşı çıkmasını, talaşlarının oksijenli cehennemde yakılırken çıkardığı kokunun duyabileceği tek koku olmasını istiyordu. Sadece çizelgeleri görmek, akış diyagramlarına dokunduğunu hissedecek kadar yakın, akışta kaybolacak kadar içinde olmak… Kendini bu yönde kandırıp, bir şekilde üretimci olmalıydı. Yoksa tüm amaçları toplanıp onu oksijensiz bir cehennemde yakacaklardı.

Belki kızacaktı birileri ama o ‘birilerinden’ başka amacı yoktu günlerdir. Kendi amaçsızlığının yanında onun ‘çok amaçlılığını’ kıskanır olmuştu. Her yıl yaptıkları karakter değiş tokuşundan da bıkmış usanmıştı zaten, bu karakter de ona hiç ama hiç oturmamıştı. Değişim kartını alıp yanına gittiğinde “Büyü artık!” dedi. “Bu benim karakterim, o da senin! Alış bunlara… Talaşlara, matkaplara, yüzünü -şimdikinden fazla olmasın- kara çıkaracak makine yağlarına, yanında yüzüne-arkandan g.tüne bakacak yağcılara, sabah altı-akşam altıya, üç çocuk bir kıro dörtlemesine alış!” dedi ona. “Sen kadınsın, hem üretimci… Daha optimum çözüm olamaz.”

“Değilim!” diye bağırdı. “Üretimci değilim ben!”. Yukarıda başkalarının yollarına astığı mandalları görüyordu. Kendi mandalları omuzlarında, aşağı düşüyordu şimdi. Onu oksijensiz bir cehennemde, çöpe attığı amaçları bekliyordu, tepedeki boş mandallar ona şaşkın şaşkın bakarken. Onu herhangi bir yola asabilecek bir mandal yoktu. Yoldan ‘kopmuşların’ yeri, karşılarına çıkan her amacı buruşturup attıkları ‘o’ yerdi…

“Optimum çözüm bu!” diye bağırdı yukarıdan birileri. Onun mandalları metaldendi. Aralarında kalitesini bilemediği bir santimetre boyunda bir yay olan alüminyum dökümden yapılmış mandallar…

Omurilik soğanının anlık tepkisine karşı gelemedi bu sefer ve tüm üretim dağarcığını ‘arz etti’ oksijensiz amaçlar cehennemine doğru.

Yanlış yolda gidiyordu…

Paradigma. İşletme Yöneticiliği sayfa yüzaltmışsekiz.

Hiç yorum yok:

Yorum Gönder